29 Ekim 2017 tarihinde bir hocamıza Vaaz-İrşad hususunda yazmış olduğum notla karşılaşınca paylaşmak istedim.

Değerli hocam Camiler bizim
Kürsüler bizim
Mihraplar bizim
Minberler bizim
Evler, işyerleri, dernekler, vakıflar…
Yeterki biz ihlas ve samimiyetle Dinî anlatma gayretinde olalım.
Biz hak adına söz edelim.
Ben yıllardır ayet ve hadislerle vaaz ediyorum. Hikaye, rüya ve hurafelerden uzak duruyorum.

İmamlık dönemimde Bazen haftada 15 sohbet, Özel dersler yapmaya gayret ederdim.
Vaizlik döneminde en az 7 sohbet, ve sohbet için vesileler arardım. Her cenazeye gider irşad ifa ederdim. Sabah Namazı buluşmasında hadis dersi yapar sorulan sorulara cevap bulurduk.
Ulaşılmayan kimse kalmasın diye herkese ve her kesime gitmeye gayret ederdim.
Şuan haftada en az 3 sohbet veya vaaz etmek için gayret ediyorum.
Bir kez olsun bir müftüm amirim ne yapıyorsun demedi. Bazen üslup hatalarımızın olduğuda malesef bir gerçek.

Değerli hocam vaazlarımızı hakaret etmeden, Efendimizin üslubunu takip ederek uygun bir lisanla insanlara aktarmak durumundayız.

Bizlerde zaman zaman eleştirilere, hakaretlere maruz kaldık. İnce ince uyarılara muhatap olduk. Neticede karşımızdaki bir insan…
Ama hiç birimiz kukla değiliz.

Bir kaç hafta önce Vaazımızı dinleyen biri müftülüğe gelerek beni bana şikayet etti bu devirde faiz anlatılır mı? Diye.
Ne diyelim…
Vesselâm

10.10.2018

Written by İdris YAVUZYİĞİT

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir