Bedir

Yürüyüşüyle ölümü titretreten yiğitler meydanıdır #bedir. “Benimle Cennet arasında şu adamların beni öldürmesinden başka bir şey kalmadı mı?” diyen Umeyr (r.a.) ruhuna sahip olan Müminlerin zaferidir.

Hicretten iki yıl sonra, Ramazân-ı Şerîf’in 17’sinde vuku bulmuş olan Bedir Gazvesinin gelişimi kadar, öncesi ve sonrası da mühimdir hiç şüphesiz. Aynı aileden olan kimseler hatta kardeşler, karşı saflardadır bugün.. Müslüman safında bir yiğit Ebû Ubeyde b. Cerrah düşman saflarında bulunan babasını, özellikle kendisine hucüm etmesi sonrasında öldürmüştür.

Bedir’in bir adı da hakk ile bâtılın ayrıldığı gün manasına gelen Yevmü’l-Furkân’dır.

Biz 313 kişiydik, onlar ise 950.
Bizde 2 tane at vardı, onlarda ise 200.
Hz. Hamza karşı orduya bakar ve der ki: “Sayıları bizden fazla ama yine de adil bir savaş olacak. Biz onları görüyoruz onlar bizi. Gözümün gördüğü hiç bir şeyden korkmam.” “Bedir, iman’ın imkanı yendiği yerin adıdır” der büyükler. Gerçekten de Bedir Savaşı, tüm maddi şartlar aleyhe görünüyorken, Allah’ın yardımıyla “azların çoklara” galip gelişidir. Varlık-Yokluk savaşıdır.
Bedir akidenin asabiyete ve ganimete karşı bir savaşıdır. İmanın zaferidir. Allah’ın vadinin gerçekleştiği meydandır. Bedir, babanın evladına, evladın babasına karşı Allah için mücadele ettiği gündür. Bedir, samimiyettir, fedakarlıktır, vefâdır. Bedir bir teslimiyettir. “Nice az topluluklar, Allah’ın izni ile nice çok topluluklara galip gelmiştir. Allah, sabredenlerle beraberdir.” (Bakara 249)

Bedir yolunda Efendimiz’in (sas) Rabbine şöyle dua etmişti ya:
“Allah’ım!
Bu insanlar yalın ayak, Sen onlara dayanma gücü ver.
Bunların üzerinde elbiseler yok, Sen onları giydir.
Bunların yiyecek imkânları kısıtlı Sen onları doyur.
Bunların malları yok, fakirler; Sen onları zengin kıl!”

“Andolsun, sizler güçsüz olduğunuz hâlde Allah, Bedir’de size yardım etmişti. Öyleyse, Allah’tan sakının ki O’na şükretmiş olasınız.” {Âl-i İmrân 123}